در تکنیک ته‌پایی مینا کاری هنرمند برش‌هایی با عمق‌های مختلف روی گلدان میناکاری روی سفال ایجاد می‌کند روش های انجام این کار شامل کنده کاری، حکاکی و مهر زنی است.
تکنیک میناکاری یا ذوب شیشه به شکلی بر روی یک بستر فلزی، چیزی است که ما هر روز با آن مواجه می‌شویم در سینک‌ها، اجاق‌ها، ظروف آشپزی، روکش‌های ساختمان و بسیاری از کاربردهای دیگر یافت می‌شود.
هنگامی که روی جواهرات استفاده می شود، میناکاری تبدیل به یک کار هنری می شود که یک شی زینتی را به چیزی زیبا تبدیل می کند.
هنر میناکاری یک هنر باستانی است که قدمت آن به 1400 قبل از میلاد برمی گردد که در میکنه (1400 قبل از میلاد)، یونان باستان (600 قبل از میلاد)، امپراتوری بیزانس (قرن 8 تا 12 پس از میلاد) و قرن 19 و 20 شکوفا شد.
جواهرات میناکاری شده امروزه کمتر محبوب نیستند همانطور که برای جواهرات خرید می کنید و با این تکنیک مواجه می شوید، باید بدانید که روش های مختلفی برای میناکاری جواهرات وجود دارد. در اینجا یک پرایمر سریع آمده است.
تکنیکی که در Mycenae و یونان استفاده می شود، کلوزون شامل ایجاد سلول های فلزی و پر کردن آن سلول ها با مینای دندان است که به صورت پودر شده و آسیاب شده است.
سپس قطعه را در کوره ای قرار می دهند که در آن مینای دندان ذوب می شود مینای دندان را می توان با استفاده از یک مشعل دستی نیز ذوب کرد.
در آویز روسی تصویر زیر، هنرمند سلول‌های متعددی را برای ایجاد بال، دم و سر پرندگان ساخته است هر سلول دارای مینای رنگی متفاوت است.
به جای استفاده از سلول‌های برجسته برای جدا کردن لعاب‌های رنگ‌های مختلف مانند کلوزون، هنرمند با شامپلو سلول‌ها یا خطوطی را در فلز حفر می‌کند و مینای پودر شده را در فرورفتگی‌ها قرار می‌دهد.
سپس قطعه را شل می کنند و همانطور که در حلقه تصویر دیده می شود صیقل داده می شود.
این برش‌های لایه‌ای به مینا سایه‌ها یا رنگ‌های متفاوتی پس از پخته شدن می‌دهند لعاب‌های سبز و آبی انتخاب‌های مورد علاقه‌ای هستند، زیرا در صورت استفاده با دمپایی، پالتی از سایه‌های غنی را نشان می‌دهند.
