نمک خام ممکن است برای مبادله مبادله ای در رابطه با تجارت ابسیدین در آناتولی در عصر نوسنگی استفاده شده باشد.
نمک در میان هدایای تدفین یافت شده در مقبره های مصر باستان از هزاره سوم قبل از میلاد، مانند پرندگان نمکی و ماهی های نمکی گنجانده شده بود.
از حدود 2800 سال قبل از میلاد، مصریان صادرات ماهی شور را به فنیقی ها در ازای سدر لبنان، شیشه و رنگ ارغوانی تیریان آغاز کردند.
فنیقی ها ماهی شور مصری و نمک را از شمال آفریقا در سراسر امپراتوری تجاری مدیترانه خود مبادله می کردند.
هرودوت مسیرهای تجارت نمک در سراسر لیبی را در قرن پنجم قبل از میلاد توصیف کرد در سالهای اولیه امپراتوری روم، جاده هایی برای انتقال نمک از نمک وارد شده در اوستیا به پایتخت ساخته شد.
در آفریقا، از نمک به عنوان واحد پول در جنوب صحرا استفاده می شد، و تخته سنگ نمک به عنوان سکه در حبشه استفاده می شد.
طوارگ ها به طور سنتی مسیرهایی را در سراسر صحرا به ویژه برای حمل و نقل نمک توسط آزالی (کاروان های نمک) حفظ کرده اند.
کاروان‌ها هنوز از صحرا از جنوب نیجر تا بیلما عبور می‌کنند، اگرچه بیشتر تجارت اکنون با کامیون انجام می‌شود هر شتر دو عدل علوفه و دو کاال تجارتی را به سمت شمال می برد و با ستون های نمک و خرما برمی گردد.
در گابن، قبل از ورود اروپایی‌ها، مردم ساحل با استفاده از نمک دریا، تجارت سودمندی را با مردم داخلی انجام می‌دادند.
این به تدریج با نمکی که اروپایی ها در گونی می آوردند جابجا شد، به طوری که بومیان ساحل سود قبلی خود را از دست دادند.
سالزبورگ، هالشتات و هالین در فاصله 17 کیلومتری از یکدیگر در رودخانه سالزاخ در مرکز اتریش در منطقه ای با رسوبات نمک گسترده قرار دارند.
Salzach در لغت به معنای “رود نمک” و سالزبورگ “قلعه نمک” است که نام هر دو از کلمه آلمانی Salz به معنای نمک گرفته شده است. هالستات محل اولین معدن نمک جهان بود.
